ผลของการเตรียมพื้นผิวที่แตกต่างกันต่อค่าความแข็งแรงยึดเฉือน ระหว่างเซอร์โคเนียชนิดวายทีซีพีกับวัสดุยึดติดชนิดเรซิน

Abstract

วัตถุประสงค์: ศึกษาผลของวิธีการเตรียมพื้นผิวเซอร์โคเนียชนิดวายทีซีพีที่แตกต่างกัน ต่อความแข็งแรงยึดเฉือนกับวัสดุยึดติดชนิดเรซินวัสดุอุปกรณ์และวิธีการ: เตรียมชิ้นงานแผ่นเซอร์โคเนียชนิดวายทีซีพี ลักษณะแผ่นสี่เหลี่ยมขนาด 7 x 7 x 1 ลูกบาศก์มิลลิเมตร จำนวน 120 ชิ้น สุ่มแบ่งตามการเตรียมพื้นผิวที่แตกต่างกัน 6 กลุ่ม กลุ่มละ 20 ชิ้น ดังนี้ กลุ่มที่ 1 กลุ่มควบคุม กลุ่มที่ 2 กลุ่มที่ทำการเตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอน ที่ความดันบรรยากาศ 4 บาร์ เป็นเวลา 20 วินาที กลุ่มที่ 3 กลุ่มที่ทำการเตรียมพื้นผิวด้วยกรดไฮโดรฟลูออริกความเข้มข้นร้อยละ 48 เป็นเวลา 15 นาที กลุ่มที่ 4 กลุ่มที่ทำการเตรียมพื้นผิวด้วยสารละลายปิรันยาเป็นเวลา 1 นาที กลุ่มที่ 5 กลุ่มที่ทำการเตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอน ร่วมกับกรดไฮโดรฟลูออริกความเข้มข้นร้อยละ 48 กลุ่มที่ 6 กลุ่มที่ทำการเตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอนร่วมกับสารละลายปิรันยา ยึดชิ้นงานด้วยวัสดุยึดติดชนิดเรซินรีไลน์เอกซ์ยูสองร้อย นำชิ้นงานแช่ในน้ำกลั่นอุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส เป็นเวลา 24 ชั่วโมง จากนั้นนำไปทดสอบความแข็งแรงยึดเฉือนด้วยเครื่องทดสอบสากล ที่ความเร็วหัวตัด 0.5 มิลลิเมตรต่อนาทีนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติเปรียบเทียบความแข็งแรงยึดเฉือนโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวร่วมกับจำแนกรูปแบบการเสียสภาพแต่ละตัวอย่างด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่กำลังขยาย 40 เท่า ผลการศึกษา: ค่าเฉลี่ยความแข็งแรงยึดเฉือนของเซอร์โคเนียชนิดวายทีซีพีในกลุ่มที่ได้รับการเตรียมพื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอนร่วมกับกรดไฮโดรฟลูออริกความเข้มข้นร้อยละ 48 มีค่าสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) บทสรุป: การเตรียมพื้นผิวเซอร์โคเนียชนิดวายทีซีพีด้วยวิธีที่แตกต่างกันมีผลต่อค่าเฉลี่ยความแข็งแรงยึดเฉือนและลักษณะของพื้นผิว โดยกลุ่มที่ได้รับการเตรียม พื้นผิวด้วยการเป่าทรายด้วยอนุภาคอลูมินาขนาด 50 ไมครอนร่วมกับกรดไฮโดรฟลูออริกความเข้มข้นร้อยละ 48มีค่าความแข็งแรงยึดเฉือน และลักษณะจุลภาคของพื้นผิวที่มีความขรุขระมากที่สุด